Kendi Sahnende Figüran Olmak

Arkadaşlıkları üniversitenin son senesinde başlamıştı. İkisi de farklı bölümde okuyordu. Ortak bir arkadaşları tanıştırmıştı, iyi anlaşıyorlardı. Elif, Ali’nin evlenebileceği bir erkek olduğunu düşünüyordu.

Elif orta halli diye tabir edebileceğimiz bir ailede doğmuştu. Evin büyük kızı sayılırdı, ikiz kardeşinden birkaç dakika önce doğduğu için. Bir de erkek kardeşi vardı, onlardan yaşça epey küçük. 

Elif güler yüzlü, az konuşan, sakin bir yapıdaydı. Soru sorulduğunda cevap verirdi. Anlatmak istese de kelimeleri öyle arka arkaya dizmekte zorlanırdı. Birçok şeyi kendi içinde yaşar, dışarıya da pek belli etmezdi. Ama ikiz kardeşi onun gibi değildi, daha hareketli, konuşmayı seven ve daha girişkendi. Ev ve mutfakla ilgili işlerde marifetliydi. Yemek yapmaktan, mutfakta vakit geçirmekten hoşlanıyordu. Elif ise kardeşinin aksine bunlardan pek hoşlanmazdı. Kız kardeşi seviyordu, yapıyordu ne de olsa. Annesi de evle ilgili işlerde sorumluluk vermemişti.

“Sen dersinle ilgilen ben yaparım” diyordu.

Elif annesinin sözünü tutmuş, eğitimini tamamlamış, bir iş bulmuştu. Okul bittikten sonra da ailesiyle yaşamaya devam etmişti. Ali’nin de okulu bitmiş, bir işe girmişti ve artık evlenme vakti gelmişti. 

Elif ailelerin tanışacağı gün çok heyecanlıydı. Aileler tanıştıktan kısa bir süre sonra da istemeye geldiler. Bir süre sonra pek konuşmayan Elif’in gündemi artık kayınvalidesi olmuştu. Konuştuğu zaman konu sürekli kayınvalidesine geliyordu. Kayınvalidesinin her şeye karıştığından yakınıyordu. 

Ali de annesine bir şey diyemiyordu. Elif de bu durumdan çok rahatsız oluyordu. Yıllarca böyle süregelmişti bir anda nasıl değiştirebilirdi ki... 

İnsan farkına varamadığı bir şeyi nasıl kabul etsin? 

Kabul etmediği bir şeyi nasıl davranışa dönüştürsün? 

Önce bunu kabul etmesi gerekiyordu. 

Elif ve Ali evlilik hazırlıkları yapmaya başlamışlardı. Farklı şehirlerde olmalarına rağmen eşyalar kayınvalidesinin yaşadığı yerden alınacaktı. Onlara sormamıştı bile, o karar vermişti ve kimseye sorma gereği de duymamıştı. Tanıdıkları vardı, hem indirim de uygulayacaklardı. “Sanki kendisi oturacak o koltuklarda." diyordu. Tabi ki bunları kayınvalidesine söyleyemiyordu. Bir şey söylemeye kalkışsalar tartışmaya dönüyordu. Elif’in ona olan kızgınlığı da artmaya başlıyordu. Ona bir şey söyleyemedikçe bu sefer Ali ile tartışıyorlardı. 

Süre uzadıkça huzursuzlukları daha da artıyordu. Bir an önce şu işler hallolsa da evlensek diyorlardı. Çünkü Ali’nin annesi sadece eşya ile yetinecek gibi görünmüyordu. Ali için kendi yaşadığı şehirde iş bakmaya başlamıştı bile. Oğlu ve gelini yanlarında olmalıydı. İlerde çocukları olduğunda kim ilgilenecekti? Başkalarına emanet edemezdi torununu, henüz daha doğmamıştı bile. Neyse ki eşya ve ev mevzusu daha fazla büyümeden evlenmişlerdi.

Evlenmesine evlenmişlerdi ama Elif’in üzerinde yeni evlenen çiftlerdeki mutluluk pek yoktu. Balayına gidip gelmişler, ikisi de evlilik hayatına alışmaya çalışıyorlardı. Elif bu süreçte çok zorlanıyordu. Daha önceden ev işleriyle ilgili deneyimi yok denecek kadar azdı. Şimdi üstüne bir de evlilik hayatına alışmaya çalışıyordu. İşten eve gidince yemek yapmak, evin genel işleri haliyle zor geliyordu. Çalışma arkadaşlarına her gün bir şeyden yakınıyordu. Tüm bunlar yetmezmiş gibi kayınvalidesi uzakta da olsa neredeyse her gün evin içinde olmayı başarıyordu. Ali de annesine bir şey diyemiyordu zaten... Kavgalarının ana konusu Ali’nin annesi oluyordu. 

Peki problem gerçekte neydi? 

Kayınvalidesinin her şeye karışması mıydı? 

Arkadaşları bir şeyler söylüyordu ama ne yapmalıydı böyle bir durumda? 

Bu problemi nasıl çözeceklerdi ki huzur bulabilsinler? 

Görünürde kayınvalideden kaynaklanıyordu ama kendi paylarına düşen kısım neydi? 

İnsan gözünün önündekini görmez. Gözlüğünü başının üstüne takar, unutur ve sonra gözlüğünü aramaya başlar. Nereye koymuştum acaba der, gider salona bakar, mutfağa bakar, masasına bakar. Bir türlü bulamaz ve o kadar aradıktan sonra bir anda başının üstüne taktığını hatırlar. 

İnsan da kendi hayatının rolünün hakkını vermediğinde başkaları onun hayatında başrol oynamaya başlar. Kendi hayatında figüran olmaya başladıkça, başkası o onun için hedef belirler. Farklı şehirlerde olsa da bir şekilde müdahil olup yönetmeye çalışır. 

İnsan her ne kadar kabul etmek istemese de bir problem varsa tek taraflı değildir. Az ya da çok problemde payı vardır. Kendini haklı görerek, problemin karşıda olduğunu söylemek insana kolay gelir. İnsan problemi kendine engel zanneder. Böylelikle karşısındakilerin davranışlarının ona engel olduğunu düşünür. Bir an önce ondan kurtulmak ister. 

Aslında problemler insanların isteklerinden kaynaklanır. İsteklerinin farkına vardıkça, insan çözüme yaklaşmaya başlar. 

Hayatta kilit anahtarıyla verilir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlere dayanan gerçek bilgileri bugüne aktararak strateji tasarlayan bilgi teknolojisidir. 

💧 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi ve Karar temalı blog

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insanın amacını amaç edinmiştir. 
Hayatta mutlu ve başarılı olmak...

" İnsanoğlunun, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. Aynadaki kişi..."  Yahya Hamurcu

Kim Kimdir İnsan Tanıma Sanatı

İlişkilerde Ustalık

Başarı Psikolojisi

Sakınmada Ustalık

Designer (Strateji Tasarımcılığı)

💧