Sevinsem Mi Üzülsem Mi?

Eda, fuşya pembesi valizini ve uçak biletini alıp hazırlıklarına başlamıştı. Yolculuk her yaz olduğu gibi bu yaz da çok sevdiği memleketineydi. Annesi ve babası ayrıldıktan sonra, memlekete annesinin yanına gitmek kendisi için daha da anlamlıydı. İçi içine sığmayarak kendi kendine konuşuyordu.

‘’Acaba bu mutlu haberi ne zaman versem? Sürpriz yapıp son anda söylemek istiyorum ama 20 gün dayanamayacağım!’’ deyip sevinçle annesini aradı.

‘’Anneee, ben geliyorum! Haziran'ın 12'sinde yanındayım!’’

Eda’nın annesi Suna Hanım sevinmekten korkan bir kadındı. Evet, gerçekten Suna Hanım için sevinmek riskli bir şeydi. Ne zaman mutlu bir haber alsa ‘’Aman çok sevinme. Bu da hızlıca bitecek zaten.’’ diyen bir iç sese sahipti. Eda ise tam tersi her olaydan maksimum keyif almaya odaklı biriydi. Hayatın içinde birbirlerinden farklı, hatta bambaşka tepkiler veriyorlardı. 

‘’Ah be kızım sana alışacağım, sonra da gideceksin işte...’’

Eda bu konuşmalara artık alıştığı için annesine eskisi gibi kızmıyordu. Onun için sadece üzülüyordu. Eskiden annesinin acılara bu kadar takılmasını kafasına çok takardı. Bir keresinde annesini pahalı bir restorana yemeğe götürmüştü. O para harcamaktan bu kadar hoşlanırken Suna Hanım restoranın pahalılığından epey şikâyet etmişti ve Eda'nın morali çok bozulmuştu. Eda annesine sert çıkışmış, sonrasında o kadar kızdığı için de çok pişman olmuştu. Bu tarz olaylar yaşaya yaşaya artık annesinin bu huyuyla uğraşmamaya karar vermişti. Eda ne kadar olayların keyifli kısımlarıyla ilgileniyorsa, annesi o kadar acılı taraflarına odaklıydı. Bu durumlarını örnekleyen pek çok yaşanmışlıkları vardı. 

Eda, kuzenleriyle kaldığı geceler uyumaz ve gecenin bir vakti hiç üşenmeden kekler, çörekler yapar keyifle yerlerdi. Gezmeleri de bol eğlenceli ve maceralı olurdu. Kuzenleriyle yaptığı etkinliklerde ciddi kazalar atlattıkları da olmuştu. Suna Hanım ise keyif gezmeleri ve maceralı etkinlikler bir köşede dursun bulaşık çıkmasın diye neredeyse yemek yemeyecek biriydi. 

Eda şehirler arası yolculuklarda kahve molasının tadını çıkarmayı da çok severdi. Sırf bu yüzden defalarca otobüs kaçırmışlığı vardı. Annesi ise otobüs kalkar da kaçırırsam diye, değil kahve içmek tuvalete gitmeye tedirgin olurdu. Suna Hanım için bir şeyi keyifli hale getirmeye çalışmak ne kadar anlamsızsa Eda için o kadar olmazsa olmazdı.  Eda’nın aldığı dolgun maaş, ay ortasında biterdi. Sonra hep birilerinden borç alarak geri kalan zamanı geçirirdi. Annesi ise maaşını kendisine çok iyi gelecek sağlıklı besinlere vermeye bile kıyamazdı.

Bir anne kız aynı olay karşısında nasıl bu kadar birbirinden farklı tepkiler verebiliyordu? 

Yaşadığımız her olay bir miktar haz ve bir miktar acı içerir. Bu hayatta bazılarımız olayların keyifli kısmıyla ilgilenmekten tedbir almayı, yaşadığı olumsuzluğun nedenini düşünmeyi unutur. Bazılarımız ise olayların hep acılı kısımlarına bakmaktan hayattan keyif almayı, hayatındakilerin olumlu taraflarını görmeyi kaçırır. Aşırılaştırdığımız bazı özelliklerimiz, bizim daha iyi seviyelerde olmamıza engel olur. Bir insan zayıf ve güçlü yönlerini tanıdığında ise olayların içindeki hazzı da acıyı da daha dengede görebilir. Böylece hem hayattan keyif alabilir hale gelirken, hem tedbirli olmayı öğrenebilir. 

Kendisi ve çevresindekilerle ilgili detay özellikleri anlayıp hayatındaki mutluluğunu ve başarısını arttırmak isteyen herkes ‘’Kim Kimdir? Seminer Programı’’na davetlidir!

💧 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi ve Karar temalı blog

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insanın amacını amaç edinmiştir. 
Hayatta mutlu ve başarılı olmak...

" İnsanoğlunun, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. Aynadaki kişi..."  Yahya Hamurcu

Kim Kimdir İnsan Tanıma Sanatı

İlişkilerde Ustalık

Başarı Psikolojisi

Sakınmada Ustalık

Designer (Strateji Tasarımcılığı)

💧